Madura

Al bijna 2 weken hier in Indoland. ’t Begint steeds zonniger te worden en nadat ik afgelopen weekend heel wat uurtjes (halve dagen…) met een hempie an op de scooter heb gezeten zijn m’n schouders, nek en bovenarmen zowaar verbrand.

Afgelopen vrijdag zijn Lars en ik met de scooter naar Madura-island gereden. Zonder dat we ook maar enig idee hadden van hoe-en-wat er dit op dit eiland te beleven valt hebben we de oversteek gemaakt met de brug die ten noorden van Surabaya ligt. Wat een mooi tropisch avontuur had kunnen worden (als we naar Bali waren gegaan ja..), bleek niets meer in zich te hebben dan lelijke wegen, vervuilde stranden en bewoners die in geen jaren blanke mensen leken te hebben gezien. Werkelijk, na 1 dag Madura was ik al eiland-moe doordat iedereen – maar dan ook echt IEDEREEN - ons aansprak. Ik ben nogal wat gewend als het op “celebrity feeling” aankomt (heb je op veel plekken in ontwikkelingslanden), maar Madura slaat echt alles. Hele dorpen kwamen bijeen om ons te aanschouwen…

Maargoed, we hebben ook leuke dingen gedaan. Ik had op vrijdag al zo’n voorgevoel dat er op Madura weinig tot geen toeristen komen en dat we ’s avonds dus niet in een hotel o.i.d. zouden kunnen slapen. Aangekomen in het plaatsje Arosbaya raakten we aan de praat met een paar gozers op een hangplek, waarvan er één ons uitnodigde in zijn huis te komen slapen. Echt TE VET voor woorden en we waren al snel “thuis”. Gevoetbald op een natte vuilplaats, meegegeten met deze locals en geslapen op een dekentje; op de grond. Heerlijk; ’s ochtends nog even met één van de vrouwtjes naar de lokale markt geweest om wat fruit te kopen (Jack Fruit) en een “Sarong” aan te schaffen; eigenlijk niets meer dan een lap stof dat je als een rok om je middel bindt. Werkelijk iedereen op Madura draagt die dingen. Ik moet zeggen dat het best lekker “luchtig” zit, zo’n Sarong. :D

B.t.w. gelukkig had ik een kopie van m’n paspoort bij me, en Lars zijn studentenpasje uit Surabaya. Onze “huisbaas”/gastheer in Arosbaya wilde namelijk even checken of wij niet illegaal waren. Niet onredelijk overigens, aangezien 2 blanke boys op een lelijk eiland als Madura aankomen en om een slaapplek vragen. Het politiebureau zat ook nog een schuin tegenover het huis xD
Gelukkig waren onze kopie en studentenpasje genoeg; de politie omkopen had het anders toch een dure overnachting gemaakt. (tja, corrupt hier he..)

Op zaterdag maar doorgereden en steeds verwezen de locals ons vol trots door naar de mooie stranden die Madura rijk is. Blijkbaar komen veel van de locals nooit van het eiland af want het ene strand is nog lelijker dan het ander; deze lui zijn in elk geval nog nooit op Bali geweest…
‘savonds toch een hotelletje gevonden in Sampang (2 euro p.p.!) en op zondag een zogenaamde “Api Alam” bezocht; een gasbron in de grond die in de fik staat en waarop mensen dus de hele dag hun eten koken. Dit was wel echt interessant! ’s Middags om 3 uur waren weer terug in ons appartement in Surabaya.

Al met al een apart weekend geweest. Leuk omdat we bij locals konden overnachten, maar ook wel saai omdat er op het eiland niets te doen is. Gelukkig zijn de vooruitzichten goed. Ben nu bezig met de voorbereiding voor volgende week: BALI !! :-D

Hopelijk hebben jullie het naar jullie zin in de sneeuw. Hier draait overigens ook overal kerstmuziek! Wel vreemd hoor bij 35 graden…
Maargoed, de ballen!