Welcome to my Paradise
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
19 Januari 2011 | Indonesië, Batavia
Zooooo hier dan eindelijk weer een verhaal vanuit de tropen.
Gezien ik de afgelopen 2 weken alleen maar bezig ben geweest met reizen reizen reizen en nog eens reizen is het bloggen er een beetje bij ingeschoten; een paar duizend kilometer afgelegd over land: van oost Java een heel eind naar het westen, toen in mn uppie weer terug, met de ferry naar Bali, Bali doorkruist; de ferry naar Lombok en na 3 dagen Gili Islands nu weer terug in Ubud, Bali. Kortom: heel veel mooie plekken gezien (en ook veel afgezien), maar vooral het mooiste plekje op aarde ontdekt: de 3 Gili Islands: Gili Trawangan, Gili Meno & Gili Air.
Eenmaal in Lombok aangekomen met een Indootje naar het noorden gereisd, daar heb ik (na 5 dagen alleen reizen) Lars weer ontmoet die vanuit Surabaya over was gevlogen.
Vanuit Sengigi maakten we een waanzinnige tocht achterop de scooter naar het noorden: langs de kustlijn die bestaat uit witte baaien en rijen maar ook bossen(!) van palmbomen. Het water werd maar blauwer en blauwer, tot we uiteindelijk in de verte de drie eilandjes zagen liggen. Snel zaten we op een bootje naar de Gili’s.
Dit was het begin van 4 waaaaanzinnige dagen in het paradijs. Eenmaal aan boord van het bootje geklommen settelden we lekker tussen de andere zon-zoekers en begon de tocht. Eerst varend langs de andere 2 eilanden Meno en Gili, om uiteindelijk aan te meren bij het grootste eiland van de drie: Gili Trawangan. Met de backpack achterop stapten we uit het bootje, met de voeten in het kristalheldere en warme water om vervolgens het strand op te lopen waar men luidkeels maar toch relaxed meezong op nummers als “welcome to my paradise”. Dit zette dan ook meteen de toon. Voor we het wisten hadden we de beschikking over een eigen boomhut-achtige lodge en waren we helemaal ondergedompeld in de caribische sfeer die er hangt: complete met reggae muzien, heuse Bob Marleys, en jawel: paddo’s & marihuana. Hoewel er in Indonesie in het uiterste geval de doodstraf staat op drugsbezit- en/of gebruik, blowt men er hier rustig en gezellig op los. Dit is dan denk ik ook de enige plek op aarde waar geen politie is(!). Maarja, alles gaat hier per paard en wagen, dat zie ik die corrupte agenten zich echt niet op begeven…
De Gili Islands staan voor het echte paradijs. Naast de caribische sfeer heb je hier gewoon echt(!) de witte stranden, de brandende zon, en een verbluffend mooie azuurblauwe zee waarvan het water kristalhelder is en bovendien nog eens heerlijk warm. We hebben eerst allebei een dag nodig gehad om op het witte zand voor ons uit te zitten staren en te bedenken dat we “Paradise” nu echt gevonden hadden.
Maar natuurlijk is het zonde om hier alleen op het strand te liggen (hoe mooi ook). Op dag 3 hebben we ons op de boot begeven naar het buureiland Gili Meno. Hier zouden op het moment zeeschildpadden huizen en we waren dan ook uitgerust met goede snorkelsets. Na ook dit eiland te hebben rondgelopen trokken we onze zwemflippers aan, zwembrillen op, en zwommen we zo’n 70 of 80 meter uit in zee. Tot daar was het erg ondiep maar eenmaal zo ver ontdekten we het punt waar de bodem zich als een muur naar beneden liet vallen; de diepte in. Vanaf daar zagen we niets dan een blauwe leegte, maar wonderschoon. De zwemvliezen aan onze voeten waren hard nodig om de sterke stromingen te trotseren maar we slaagden erin om langs de “muur” af te snorkelen. De mooiste tropische vissen zaten hier in alle kleuren en maten: groot, klein, blauw, geel, paars, etc, etc, omgeven door koraal en zee anemonen. Hoewel schitterend waren we natuurlijk eigenlijk ergens anders naar op zoek. Ruim een kwartier hebben we langs de muur afgezwommen, maar het leek tevergeefs. Ontzettend zwaar en vermoeidend en net op het moment dat we wilden omkeren, ik keek naar rechts, en daar zag ik ze: twee reusachtige schilden met aan elke kant 2 poten, en er zat ook nog een staart en een kop aan: ZEESCHILDPADDEN! Een waanzinnige adrenalinestoot schoot door me heen en voor een moment wist ik niet waar ik het zoeken moest. Toch was het snel dat we rustig meevoeren op het tempo van deze vredige beesten; hetgeen ze ook uitstraalden. En na enkele minuten verdwenen ze in de diepe blauwe leegte van de zee…De rest van de middag en avond waren we verblufd van wat we eerder die dag hadden mee gemaakt en ‘s avonds dronken we dan ook een grote pitcher bier leeg op deze bijzondere ervaring.
Een verblijf op de Gili’s is eigenlijk een aaneenschakeling van bijzondere ervaringen. De rit ernaartoe over Lombok en over zee; het verblijf in de lokale reggae- en hippie cultuur, de witte stranden, het blauwe water, de bootjes, de palmbomen; alles! En als je dan via Lombok terug naar Bali wilt krijg je van een canadees (die op de Gili’s ook daadwerkelijk zijn geluk is gaan beproeven) een lift aangeboden door het binnenland van Lombok. Voor we het wisten scheurden we in een Toyota Landcruiser uit 1979 door de jungle, met Black Eyed Peace hard over de luidsprekers, waarbij al slingerend door de bomen langs de weg ontelbaar veel apen probeerden over de muziek heen te schreeuwen. Weer zo’n adrenaline moment! En als je dan toch echt denkt het paradijs te moeten verlaten en eenmaal op de 4-uur-durende ferry tocht terug naar Bali zit, dan wordt de boot opeens omgeven door tientallen dolfijnen die in tweetallen in een golvende beweging boven het wateroppervlak verschijnen.
Het is de aaneenschakeling van adrenaline momenten die deze vier dagen zo bijzonder hebben gemaakt. Eigenlijk met een beetje pijn in mijn hart heb ik dan ook de overtocht terug naar Bali moeten maken. Niet dat het hier niet mooi is hoor (in tegendeel!), maar Lombok en de Gili’s hebben toch een geheel eigen en onwisbare indruk achtergelaten.
Ik beschik in elk geval weer over voldoende travel adrenaline om zaterdag door te vliegen naar Perth, Australie. Lombok heeft de lat voor mij heel hoog gelegd, dus hopelijk heeft Australie voldoende in haar mars. Maar als het niet genoeg aan Lombok kan tippen, dan zit ik zo weer back in Paradise…
Check de foto’s op m’n facebook; ze spreken voor zich!
Gezien ik de afgelopen 2 weken alleen maar bezig ben geweest met reizen reizen reizen en nog eens reizen is het bloggen er een beetje bij ingeschoten; een paar duizend kilometer afgelegd over land: van oost Java een heel eind naar het westen, toen in mn uppie weer terug, met de ferry naar Bali, Bali doorkruist; de ferry naar Lombok en na 3 dagen Gili Islands nu weer terug in Ubud, Bali. Kortom: heel veel mooie plekken gezien (en ook veel afgezien), maar vooral het mooiste plekje op aarde ontdekt: de 3 Gili Islands: Gili Trawangan, Gili Meno & Gili Air.
Eenmaal in Lombok aangekomen met een Indootje naar het noorden gereisd, daar heb ik (na 5 dagen alleen reizen) Lars weer ontmoet die vanuit Surabaya over was gevlogen.
Vanuit Sengigi maakten we een waanzinnige tocht achterop de scooter naar het noorden: langs de kustlijn die bestaat uit witte baaien en rijen maar ook bossen(!) van palmbomen. Het water werd maar blauwer en blauwer, tot we uiteindelijk in de verte de drie eilandjes zagen liggen. Snel zaten we op een bootje naar de Gili’s.
Dit was het begin van 4 waaaaanzinnige dagen in het paradijs. Eenmaal aan boord van het bootje geklommen settelden we lekker tussen de andere zon-zoekers en begon de tocht. Eerst varend langs de andere 2 eilanden Meno en Gili, om uiteindelijk aan te meren bij het grootste eiland van de drie: Gili Trawangan. Met de backpack achterop stapten we uit het bootje, met de voeten in het kristalheldere en warme water om vervolgens het strand op te lopen waar men luidkeels maar toch relaxed meezong op nummers als “welcome to my paradise”. Dit zette dan ook meteen de toon. Voor we het wisten hadden we de beschikking over een eigen boomhut-achtige lodge en waren we helemaal ondergedompeld in de caribische sfeer die er hangt: complete met reggae muzien, heuse Bob Marleys, en jawel: paddo’s & marihuana. Hoewel er in Indonesie in het uiterste geval de doodstraf staat op drugsbezit- en/of gebruik, blowt men er hier rustig en gezellig op los. Dit is dan denk ik ook de enige plek op aarde waar geen politie is(!). Maarja, alles gaat hier per paard en wagen, dat zie ik die corrupte agenten zich echt niet op begeven…
De Gili Islands staan voor het echte paradijs. Naast de caribische sfeer heb je hier gewoon echt(!) de witte stranden, de brandende zon, en een verbluffend mooie azuurblauwe zee waarvan het water kristalhelder is en bovendien nog eens heerlijk warm. We hebben eerst allebei een dag nodig gehad om op het witte zand voor ons uit te zitten staren en te bedenken dat we “Paradise” nu echt gevonden hadden.
Maar natuurlijk is het zonde om hier alleen op het strand te liggen (hoe mooi ook). Op dag 3 hebben we ons op de boot begeven naar het buureiland Gili Meno. Hier zouden op het moment zeeschildpadden huizen en we waren dan ook uitgerust met goede snorkelsets. Na ook dit eiland te hebben rondgelopen trokken we onze zwemflippers aan, zwembrillen op, en zwommen we zo’n 70 of 80 meter uit in zee. Tot daar was het erg ondiep maar eenmaal zo ver ontdekten we het punt waar de bodem zich als een muur naar beneden liet vallen; de diepte in. Vanaf daar zagen we niets dan een blauwe leegte, maar wonderschoon. De zwemvliezen aan onze voeten waren hard nodig om de sterke stromingen te trotseren maar we slaagden erin om langs de “muur” af te snorkelen. De mooiste tropische vissen zaten hier in alle kleuren en maten: groot, klein, blauw, geel, paars, etc, etc, omgeven door koraal en zee anemonen. Hoewel schitterend waren we natuurlijk eigenlijk ergens anders naar op zoek. Ruim een kwartier hebben we langs de muur afgezwommen, maar het leek tevergeefs. Ontzettend zwaar en vermoeidend en net op het moment dat we wilden omkeren, ik keek naar rechts, en daar zag ik ze: twee reusachtige schilden met aan elke kant 2 poten, en er zat ook nog een staart en een kop aan: ZEESCHILDPADDEN! Een waanzinnige adrenalinestoot schoot door me heen en voor een moment wist ik niet waar ik het zoeken moest. Toch was het snel dat we rustig meevoeren op het tempo van deze vredige beesten; hetgeen ze ook uitstraalden. En na enkele minuten verdwenen ze in de diepe blauwe leegte van de zee…De rest van de middag en avond waren we verblufd van wat we eerder die dag hadden mee gemaakt en ‘s avonds dronken we dan ook een grote pitcher bier leeg op deze bijzondere ervaring.
Een verblijf op de Gili’s is eigenlijk een aaneenschakeling van bijzondere ervaringen. De rit ernaartoe over Lombok en over zee; het verblijf in de lokale reggae- en hippie cultuur, de witte stranden, het blauwe water, de bootjes, de palmbomen; alles! En als je dan via Lombok terug naar Bali wilt krijg je van een canadees (die op de Gili’s ook daadwerkelijk zijn geluk is gaan beproeven) een lift aangeboden door het binnenland van Lombok. Voor we het wisten scheurden we in een Toyota Landcruiser uit 1979 door de jungle, met Black Eyed Peace hard over de luidsprekers, waarbij al slingerend door de bomen langs de weg ontelbaar veel apen probeerden over de muziek heen te schreeuwen. Weer zo’n adrenaline moment! En als je dan toch echt denkt het paradijs te moeten verlaten en eenmaal op de 4-uur-durende ferry tocht terug naar Bali zit, dan wordt de boot opeens omgeven door tientallen dolfijnen die in tweetallen in een golvende beweging boven het wateroppervlak verschijnen.
Het is de aaneenschakeling van adrenaline momenten die deze vier dagen zo bijzonder hebben gemaakt. Eigenlijk met een beetje pijn in mijn hart heb ik dan ook de overtocht terug naar Bali moeten maken. Niet dat het hier niet mooi is hoor (in tegendeel!), maar Lombok en de Gili’s hebben toch een geheel eigen en onwisbare indruk achtergelaten.
Ik beschik in elk geval weer over voldoende travel adrenaline om zaterdag door te vliegen naar Perth, Australie. Lombok heeft de lat voor mij heel hoog gelegd, dus hopelijk heeft Australie voldoende in haar mars. Maar als het niet genoeg aan Lombok kan tippen, dan zit ik zo weer back in Paradise…
Check de foto’s op m’n facebook; ze spreken voor zich!
-
19 Januari 2011 - 13:48
Pien:
Ik ben jaloers!
Zitten wij hier een beetje te zwoegen in de regen...
Het klinkt zo vet, en ik heb de foto's gezien...heel gaaf!
Ik kan je vast verklappen dat Australië je echt niet teleur gaat stellen ;)!
Enjoy!
xx -
19 Januari 2011 - 13:51
Maarten Wulmsen:
Hey Pien!
dankjwel! (snelle reactie van je btw ;)
nee, aussie wordt vast ook vet. ik heb r zin an. Tot spreeks! -
19 Januari 2011 - 13:52
Maarten Wulmsen:
Oeh, d'r kruipt hier ineens een gekko achter mn beeldscherm door.. :P -
19 Januari 2011 - 15:04
Rosy:
Wat een belevenis daar aan de andere kant van de wereld. Daar wil ik ook naar toe! Maar helaas.....
Ik ben heel blij voor je dat je er zo van geniet en dat het zo goed bevalt.Nog een paar fijne dagen gewenst op Bali en een goede vlucht naar Perth. GENIET ERVAN.
Lieve groetjes, mama. -
19 Januari 2011 - 17:12
Sasje:
Ai, dan krijg ik toch weer even kriebels naar Curacao hoor, die witte stranden, dolfijnen, zeeschildpadden. Dat Gili eiland lijkt wel een beetje op klein Bonaire, maar waarschijnlijk nog mooier en bovendien groter. Ga ik ook nog ooit heen! .. dream on..
Ze hebben het wel eens over die mensen die op hun werk via facebook andere mensen in de gaten houden en denken wat doe ik hier en waarom hebben die andere mensen zo'n plezier? Ik denk dat ik tegenwoordig ook bij die meute hoor... -
19 Januari 2011 - 18:00
Pa:
Met speelse zinnen die overstromen net als jij van opwinding over wat je mee hebt gemaakt, neem je ons ook mee naar "het paradijs". Zie ik iets van een "schrijverstalent".?
Wij genieten met je mee! -
19 Januari 2011 - 19:40
Opper-Lapin:
Het aftellen is begonnen...
Ik heb traveladrenaline..zucht.... en zeker na het lezen van dit fantastische verhaal,ben ik erg nieuwsgierig geworden naar Indonesie.. we zullen het wel zien over een paar weken..SPANNEND!! ;-) -
19 Januari 2011 - 22:19
Brett:
Hooi Wereldreiziger!
Who needs Floortje dessing!? Een eigen Maarten wulmsen is veel leuker!!!!..=) Prachtig omschreven!
Veel plezier down under!!
Xxx
-
20 Januari 2011 - 09:54
Mikeyy':
It is all yours baby!! Keep it up!
Thanks for the messages... Al maakt het me wel.. hmm.. travel kriebels!
Maar all good, mooi maat.
Zat te denken: wat zal ik deze zomer eens gaan doen, maar aussie is me wat te ver/duur... Ik check je plans!
Enjoy buddy! -
26 Januari 2011 - 10:54
Koen:
zon zee witte stranden crystal helder water? en dit lees ik achter me schermpje met regen buiten.
Why o why kon je geen jaartje wachten haha. Klinkt echt geweldig daarzo laat vooral meer horen!
groetjes koen -
27 Januari 2011 - 08:04
Maarten:
Hahaha ja Koen,... maar ik wil ook nog naar China,.. waarom kom je niet langs aankomende zomer??
Sounds like a plan to me! :P -
27 Januari 2011 - 08:05
Maarten:
Hahaha ja Koen,... maar ik wil ook nog naar China,.. waarom kom je niet langs aankomende zomer??
Sounds like a plan to me! :P -
27 Januari 2011 - 08:05
Maarten:
Hahaha ja Koen,... maar ik wil ook nog naar China,.. waarom kom je niet langs aankomende zomer??
Sounds like a plan to me! :P -
01 Februari 2011 - 07:53
Koen:
lach zoveel als je wil,.
het is al terspraken gekomen om lang te gaan namelijk,. alleen even kijken of het haalbaar is sinds ik maar een arme student ben haha,.
maar china gaat um dan zo ie zo worden!
gtrz koen -
01 Februari 2011 - 08:31
Maarten Wulmsen:
Ja je hebt 't idd al lang over china.. moet onderhand maar eens gebeuren he.
Als je niet genoeg geld hebt moet je je pa en ma eens lief aankijken....
("Mam, zal ik vandaag eens koken?? "xD )
Succes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
